Czad wycieczka 12 dni

Dzień 1
WYLOT DO CZADU
Wylot z Warszawy i przelot z przesiadkami do Ndżameny — stolicy jednego z najbiedniejszych, a zarazem najciekawszych krajów afrykańskiego Sahelu. Po przylocie formalności wjazdowe. Wszystko przebiega zgodnie z zasadą "im biedniejszy kraj, tym więcej formalności". Po odprawie spotkanie z kierowcami, którzy będą towarzyszyć nam na całej trasie. Wycieczka do Czadu zaczyna się oczywiście w Ndżamenie, praktycznie jedynym prawdziwym mieście w kraju. Zakwaterowanie w hotelu i napawanie się względnym luksusem, do którego jeszcze zatęsknimy.

Dzień 2
NDŻAMENA — GAOUI
Po śniadaniu i niezbędnych formalnościach związanych z zalegalizowaniem naszego pobytu zwiedzamy okolice Ndżameny. Wyjazd do wioski Gaoui, gdzie odwiedzimy małe muzeum znajdujące się w starej rezydencji lokalnego sułtana, a przy okazji zapoznamy się z wyrobem lokalnej ceramiki. Po powrocie zapraszamy też na „Njamena by night”, które może być pewnym rozczarowaniem, o czym uczciwie uprzedzamy. Nocleg w hotelu.

Dzień 3
NDŻAMENA — GUELENDENG
Po śniadaniu i ewentualnych porannych zakupach wyjazd na południe ponad 200 km. od stolicy. Dystanse w tym kraju nie są w mierzone jednak kilometrami a godzinami jazdy przez bezdroża. Asfalt często po prostu potrafi zniknąć pod piaskami. Po drodze liczne kontrole policyjne, wojskowe i Bóg raczy wiedzieć jakie. Na każdym posterunku trwa sprawdzanie pozwoleń, dokumentów. Ta procedura jest bardzo charakterystyczna dla Czadu. Kolacja pod gwiazdami jest przygotowywana przez towarzyszącego nam kucharza. Nie oczekujmy chateaubriand, jedzenie jest proste, ale głodni nie będziemy. Przyjazd na miejsce biwaku namiotowego i spotkanie z miejscowym przewodnikiem. Okazja, by sięgnąć do własnych zapasów napojów bynajmniej nieislamskich i poznać sympatycznych uczestników grupy.

Dzień 4 - 5
WODAABE I CEREMONIA GEREWOL
Kolejne dwa dni poświęcone na zapoznanie się z folklorem ludu Wodaabe. To jedno z najciekawszych plemion północnej Afryki. Wodaabe należą do grupy etnicznej Fulbe i utrzymują się z hodowli długorogiego bydła zebu. Zajmowanie się bydłem to główne zajęcie mężczyzn. Wodaabe są po części narodem nomadów. Mają swoje stałe osiedla, które najczęściej zamieszkane są przez dzieci i starsze osoby, które nie mogą uczestniczyć w pasterskich wędrówkach. Bydło zebu jest największym majątkiem Wodaabe i bardzo rzadko dokonywany jest ubój tych zwierząt. Podstawą wyżywienia jest mleko oraz zebrane po drodze rośliny. Jednak największą osobliwością kulturową Wodaabe są okresowe spotkania członków plemienia o nazwie Gerewol. Jest to kilkudniowa społeczna ceremonia inicjacyjna związana z dojrzewaniem i uzyskiwaniem statusu dorosłego mężczyzny przez młodych i jeszcze  nieżonatych  mężczyzn tego plemienia. Składa się na nią rywalizacja w sprawności fizycznej oraz konkurs piękności połączony z tańcem, poprzedzony długotrwałym zdobieniem własnych ciał przez młodych mężczyzn. Szczególnie eksponowane są zęby i oczy, które miejscowi pięknisie wytrzeszczają do granic pojemności oczodołów. Dla chętnych uczestników fakultatywne ćwiczenia w wytrzeszczaniu, któremu musi towarzyszyć szczękanie zębami – efekt robiący piorunujące wrażenie na młodych, czarnych damach, które przybywają na tą ceremonię w poszukiwaniu męża. Być może kiedyś Gerewol stanie się taką samą komercyjną atrakcją jak wiele innych ceremonii na świecie, które straciły na autentyczności i są zwykłym pokazem organizowanym specjalnie dla turystów, ale my mamy jeszcze szansę uczestniczyć w czymś jak najbardziej autentycznym. 

Dzień 6
PODRÓŻ DO BONGOR
Po śniadaniu ruszamy w drogę do miejscowości Bongor. Na początku znajdujemy się nad rzeką Chari, która przepływa również przez stolicę. To główna rzeka zasilająca słynne jezioro Czad. Jadąc wzdłuż żyznych brzegów rzeki, będziemy mijać ciekawe wioski, gdzie spróbujemy odwiedzić lokalny rynek. Po drodze często będziemy mogli zobaczyć arabskich "czerwonych nomadów" reprezentowanych głównie przez ubrane na czerwono kobiety sprzedające mleko dromaderów. Można wykorzystać okazję do spróbowania tego specjału, tym bardziej iż nocujemy w hotelu z toalet po nocach na biwakach. Dojazd do Bongor, które leży na samej granicy z Kamerunem nad graniczną rzeką Logone. Nocleg w lokalnym hotelu w Bongor. 

Dzień 7
KAPTOA
Po śniadaniu wyruszamy w kierunku wioski Kaptoa zamieszkanej przez kolejną grupę etniczną Czadu — lud Mousgoum. Podziwiamy słynne domy nazywane Teuleuk oraz Obus. Po drodze do Kaptoa mamy możliwość zobaczyć bardzo ciekawą architekturę wiosek innego plemienia Moussey, którego chaty są prawdziwym dziełem sztuki architektonicznej. Tajemnica ich wykonania i zdobienia przechowywana jest przez kobiety. Główną cechą architektury jest minimalizm zdobniczy i gładkość ścian. Domostwa wyglądają przez to nawet nowocześnie. Powrót na noc do hotelu do Bongor.

Dzień 8
BONGOR — FIANGA
Tego dnia pogłębiamy naszą wiedzę o plemieniu Moussey podziwiając animistyczne grobowce przodków plemienia skonstruowanych z pni drzew ułożonych w okrąg. Czad nie jest państwem czysto islamskim i wpływy animistyczne są dosyć często spotykane. Niejednokrotnie, nawet jeśli jakaś grupa narodowościowa wyznaje islam, wpływy religii rdzennych są wyraźnie widoczne. Przy pomocy naszego tłumacza będziemy w stanie porozmawiać z mieszkańcami wiosek. Moussey to naród typowo rolniczy i często można zaobserwować pracujące w polu kobiety.

Dzień 9
FIANGA
Kolejny dzień podróży i pogłębianie znajomości czadyjskiego folkloru. Udajemy się do Wan Dore, gdzie rezyduje duchowy naczelnik wielkiego plemienia Toupouri. Miejsce jest bardzo tradycyjne i nie spotkamy tu żadnych śladów architektury nowoczesnej, czy chociażby nowoczesnych materiałów budowlanych jak cement, czy elementy metalowe. Wszystko wykonane zostało z drewna, ziemi i gliny. Podczas wizyty w Wan Dore złożymy wizytę wodzowi "wody i ziemi", który jest animistą. Na znak szacunku ofiarujemy mu tytoń. Używka ta jest tradycyjnym podarunkiem dla wodza. Tytoń jest rośliną świętą i towarzyszy wszystkim modlitwom tego ludu. Po części oficjalnej i ceremonialnej związanej ze sprawami duchowymi udamy się spacerem nad pobliskie jezioro, by obserwować taplające się w nim hipopotamy.

Dzień 10 
FIANGA — NDŻAMENA
Długi powrót do stolicy. Ten dzień da nam w kość, ale czasem właśnie o to chodzi, bez tego nie odczujemy prawdziwej Afryki. Po drodze obserwacja życia codziennego tubylców w zapiaszczonej scenerii Sahelu. Ruch na drodze nie jest wielki, ale spotykamy bardzo interesujące pojazdy. Powszechnym środkiem transportu osobowego w tym kraju są wielkie ciężarówki załadowane pasażerami i ich dobytkiem w sposób zaprzeczający prawom grawitacji. Pojęcie dopuszczalnej ładowności jest tu powszechnie lekceważonym wymysłem białego człowieka. Wieczorem po dojeździe na miejsce w nagrodę czeka nas prawdziwy prysznic w prawdziwym hotelu.

Dzień 11
NDŻAMENA
Po należytym wypoczynku mamy wreszcie czas na poznanie Ndżameny, stolicy kraju. Miasto założyli Francuzi, które z początku nazywało się Fort Lamy. Przed II wojną światową liczyło zaledwie 10 tysięcy mieszkańców, a dziś mieszka tu około miliona ludzi. Ndżamena jest położona nad rzeką Chari na samej granicy z Kamerunem. Po Francuzach pozostały szerokie, bulwary wysadzane drzewami, które jednak zostały brutalnie ścięte przez Czadyjczyków podczas wojny domowej. Zobaczymy fascynujący centralny bazar, gdzie będzie można dyskretnie zrobić ciekawe zdjęcia. Typowo turystycznym akcentem naszej wyprawy jest zwiedzanie Muzeum Narodowego z ciekawą kolekcją prehistorycznych eksponatów. Ndżamena to miasto, w którym spotkamy wszystkie narodowości zamieszkujące Czad, zarówno te z południa, jak i z dalekiej północy. Mieszkają tu też Libańczycy, Europejczycy, a ostatnio pojawia się coraz więcej Chińczyków. Kolacja pożegnalna w jednej z restauracji popijana zimnym, importowanym piwem, to prawdziwy rarytas w tym islamskim kraju. Wieczorem opuszczamy pokoje hotelowe, by w nocy pojechać na lotnisko i wylecieć do domu.

Dzień 12
LOT POWROTNY
Powrót do Polski.