Regiony polarne
Regiony polarne to obszary wokół bieguna północnego i południowego. Region północny składa się głównie z pływającego i zwartego lodu o grubości 2–3 metrów, unoszącego się na Oceanie Arktycznym i otoczonego przez lądy. Czapę lodową regionu południowego tworzy lądolód Antarktydy o średniej grubości około 2000 metrów, otoczony przez oceany. Oba bieguny zostały po raz pierwszy osiągnięte na początku XX wieku – biegun północny w 1909 roku przez Roberta Peary’ego, a biegun południowy w 1911 roku przez Roalda Amundsena.
Gondwana
Gondwana to pradawny superkontynent, który obejmował dzisiejsze Amerykę Południową, Afrykę, Arabię, Madagaskar, Indie, Australię i Antarktydę. Była w pełni uformowana pod koniec prekambru, około 600 milionów lat temu. Pierwszy etap jej rozpadu miał miejsce we wczesnej jurze, około 180 milionów lat temu. Nazwę Gondwana (lub Gondwanaland) wprowadził geolog Eduard Suess, odnosząc się do podobnych formacji geologicznych w Indiach i południowej półkuli. Hipotezę o wspólnym pochodzeniu kontynentów rozwinął Alfred Wegener, a jej potwierdzenie przyniosła dopiero teoria tektoniki płyt w latach 60. XX wieku. Gondwana początkowo zderzyła się z kontynentami północnymi, tworząc superkontynent Pangea. Później rozpadła się – najpierw Afryka i Ameryka Południowa oddzieliły się od Indii, Australii i Antarktydy, następnie Indie oderwały się od Madagaskaru i zderzyły z Azją, tworząc Himalaje. Australia natomiast nadal zbliża się do Azji Południowo-Wschodniej.
